بروکر STP چگونه کار می‌کند؟

به طور کلی، دو گزینه اصلی برای کارگزاری ها وجود دارد که به چندین زیر مجموعه تقسیم می شوند

اجرای STP: کارگزاران چگونه مدیریت ریسک می‌کنند

کارگزاران A-Book گاهی اوقات به عنوان کارگزاران STP هم تبلیغ می‌شوند.

ولی درواقع رده‌بندی اشبتاهی است.

با اینکه هر دو یک جور ریسک را منتقل می‌کنند، ولی درواقع روش‌های مختلفی برای اجرای سفارش هستند.

در این درس، تفاوت این دو را برای شما توضیح می‌دهیم.

"Straight-Through Processing" یا "پردازش مستقیم" چیست؟

مهم است بدانید که کارگزاران فارکس "STP" (پردازش مستقیم) را دزدیده‌اند و معنی‌اش را عوض کرده‌اند.

در اصل، STP یک اصطلاح معرفی شده در اوائل شروع تجارت الکترونیک بود. شرکت‌ها از این روش برای بهینه‌سازی سرعت پردازش تراکنش‌ها استفاده می‌کردند.

تجارت الکترونیک "پردازش مستقیم"‌ را امکان پذیر می‌کند. تراکنش‌هایی که الکترونیکی ثبت می‌شوند از طریق همان شبکه نیز پردازش (ثبت و تسویه) می‌شود. از آنجایی که در پردازش مستقیم کاغذ بازی و فاکتورهای انسانی وجود کمتر است، خطاها به حداقل رسیده و هزینه‌های عملیاتی و ریسک را کاهش می‌دهد.

در ابتدا تعریف STP این بود، ولی در ادامه صنعت خرده‌فروشی فارکس تصمیم گرفت در استفاده از آن خلاقیت به خرج دهد.

امروزه STP یک اصطلاح جدید بازاریابی است، به این منظور که کارگزار به سفارش شما "دست نمی‌زند" و در آن دخالت نمی‌کند، از ضرر شما سودی نمی‌برد و سفارش شما را مستقیم به بازار می‌فرستد.

همانطور که قبلا گفتیم، سفارشات شما هرگز مستقیم به "بازار" نمی‌روند، زیرا کارگزار باید همیشه طرف مقابل معامله شما باشد.

پس اجرای “STP” چگونه انجام می‌شود؟

A-Book دربرابر STP

معامله‌ای که "A-Book" شده است. بعضی مواقع به عنوان STP نیز شناخته می‌شود.

کارگزاران فارکس ممکن است در بازاریابی خود از این اصطلاح استفاده کنند.

تمایز دادن این دو مفهوم بسیار مهم است.

• STP به عنوان "پوشش قبل از معامله" شناخته می‌شود.
• A-Book به عنوان "پوشش بعد از معامله" شناخته می‌شود.

تجربه شما از ثبت سفارش بسته به اجرای کارگزار شما متفاوت است.

با یک کارگزار A-Book، اجرای سریعتر سفارش و حداقل لغزیش قیمت را تجربه می‌کنید.

بخاطر اینکه کارگزار اول معامله شما را اجرا می‌کند و بعد آنرا پوشش می‌دهد.

ولی با یک کارگزار STP شما اجرای کندتر و احتمال لغزش قیمت بالاتر را تجربه می‌کنید.

بخاطر اینکه کارگزار اول از پوشش معامله مطمعن می‌شود و بعد سفارش شما را رد می‌کند.

چرا یک کارگزار باید “STP” را بجای “A-Book” انتخاب کند؟

فواید STP برای یک کارگزار این است که احتمال لغزش قیمت بین ثبت سفارش و پوشش معامله را حذف می‌کند.

لغزش (لغزش قیمت) به اختلاف قیمت مورد انتظار قبل از اجرای سفارش و قیمت اصلی در هنگام بروکر STP چگونه کار می‌کند؟ اجرای سفارش گفته می‌شود.

معمولا بعد از اخبارهای مهم، اعلامیه‌های اقتصادی و تغییرات شدید بازار لغزش اتفاق می‌اتفد،‌ که می‌تواند مثبت یا منفی باشد.

زمان‌هایی که بازار مدام در حال بالا و پایین شدن است، ممکن است قیمتی که ارائه شده با قیمتی که سفارش شما با آن انجام شده متفاوت باشند.

اگر لغزشی اتفاق بی‌افتد، کارگزار قیمت جدید را به شما اطلاع نمی‌دهد. بلکه سفارش شما با قیمت جدید ثبت می‌شود.

لغزش ممکن است به نفع یا ضرر شما باشد.

برای جلوگیری از لغزش زیادی، بیشتر کارگزاران همراه ثبت سفارش امکان ثبت "باند" را هم می‌دهند.

برای مثال، اگر کارگزار شما قیمت خرید EUR/USD را در 1.1000 به شما می‌دهد، می‌خواهد مطمعن شود که می‌تواند جفت ارز را در قیمت پایین‌تری از یک LP خریداری کند، برای مثال 1.0999.

STP به کارگزار اجازه می‌دهد که قیمت مورد نظر خود را قبل از تایید سفارش شما ثبت کند. در غیر این صورت ممکن است در پوشش معامله ضرر کند.

ولی با اینکه احتمال لغرش کارگزار وجود ندارد، احتمال لغزش سفارش شما بیشتر می‌شود.

اگر قیمتی که با LP مذاکره شده با قیمتی که شما فرستادید متفاوت بوده، قیمت معامله شما نیز تغییر خواهد کرد. که ممکن است به سود یا ضرر شما باشد.

ثبت سفارش بخاطر اینکه کارگزار باید اول از LP اطلاعات لازم را دریافت کند، کندتر است.

وقتی کارگزار STP سفارش مشتری را قبول می‌کند، کارگزار به اصطلاح بر آن سفارش "کار" می‌کند، که نشان می‌دهد او برای ورود به معامله به قیمت مشتری آماده است ولی حتما با قیمت درخواستی مشتری این کار را نمی‌کند.

اجراهای متفاوت سفارش را در اینجا برای شما گرد آورده‌ایم.

روش بدون ریسک

وقتی از طریق STP یک سفارش اجرا می‌شود، آن را بدون ریسک می‌شمارند.

این روش چگونه است؟

اگر یادتان باشد گفتیم که کارگزار همیشه طرف مقابل معامله شماست، وقتی می‌فروشید، او از شما خریداری می‌کند،‌ و وقتی میخرید او به شما می‌فروشد.

کارگزار تنها طرف معامله شماست.

همانطور که می‌دانید، کارگزار به عنوان طرف معامله، خود را در معرض ریسک بازار قرار می‌دهد.

اما با اجرای STP، تراکنش "بدون ریسک" امکان پذیر است.

وقتی سفارشی را با یک کارگزار STP ثبت می‌کنید، بلافاصله تلاش می‌کند تا یک سفارش مشابه را با یک ارائه‌دهنده نقدینگی انجام دهد.

پس از تکمیل سفارش خود، کارگزار سفارش را در حساب شما باز می‌کند (یا می‌بندد).

به این ترتیب می‌تواند ریسک را در هر معامله حساب شما از بین ببرد.

یک کارگزار اینگونه بدون ریسک معامله می‌کند زیرا پس از ارسال سفارش:

• ابتدا از یک شخص ثالث نقدینگی لازم را تهیه می‌کند.
• معامله را در دفتر معاملات خود ثبت می‌کند.
• کم و بیش بلافاصله، به شما می‌فروشد
• یا با همان قیمت (با کمیسیون) یا با قیمت بالاتر (بدون کمیسیون).

در نتیجه دو معامله وجود دارد:

1. یکی بین شما و کارگزار
2. یکی بین کارگزار و شخص ثالث

به عنوان مثال، یک کارگزار سفارش مشتری را برای خرید 100,000 واحد GBP/USD با قیمت رایج 1.4000 دریافت می‌کند و بلافاصله 100,000 واحد از یک شخص ثالث (LP) خریداری می‌کند.

از آنجایی که هردو معامله با یک قیمت انجام شده‌اند (به استثنای کارمزد)، این به عنوان یک معامله بدون ریسک شناخته می‌شود.

شناختن این شکل از اجرای معامله بسیار مهم است، زیرا تنها حالتی که می‌تواند مانند یک کارگزار واقعی رفتار کند از همین راه است.

آنها می‌توانند نقش یک کارگزار را با مدیریت بدون ریسک بازی کنند، ولی برخلاف یک کارگزار یا مجری واقعی، که فقط نقش دلال را با ترتیب دادن یک تراکنش بین دو فرد مجزا بازی می‌کند، یک شخص بدون ریسک هنوز طرف معامله شماست.

. آژانس در مقابل معاملات اصلی: در یک معامله آژانس، شما به عنوان نماینده یک مشتری عمل می کنید و در معامله شرکت نمی کنید. شما فقط معامله را تسهیل می کنید. این کاری است که کارگزاران واقعی انجام می دهند. در یک معامله شخصی، شما به عنوان یک شخص عمل می کنید و در معامله شرکت می کنید. شما فروشنده به خریدار هستید… و خریدار برای فروشنده. این کاری است که دلالان انجام می دهند.

وقتی شما وارد یک سفارش بازار در پلتفرم کارگزاتان می‌شوید، همچنان آنها طرف مقابل معامله شما هستند، ولی با ورود به یک معامله دیگر و پوشش ریسک شما، به عنوان یک شخص بدون ریسک ظاهر می شود.

کارگزار شما با کمیسیون یا افزایش نرخ کسب درآمد می‌کند. یعنی با توجه به اندازه و تعداد تراکنش‌ها پول در می‌اورد، نه سود و ضرر معامله‌ها.

کارگزارانی که با این روش فعالیت می‌کنند، به عنوان شخص بدون ریسک شناخته می‌شوند.

با چک کردن سایت سازمان بازبینی می‌توانید بفهمید کارگزار شما کدام نوع است.

آشایی با بروکر مارکت میکر و بروکرهای واقعی در فارکس

اولین قدم برای انتخاب بروکر بررسی گزینه های موجود است.

کمتراین اتفاق می افتد که شما بدانید وقتی برای اولین بار وارد یک رستوران می شوید چه غذایی سفارش می دهد.

در حالیکه وقتی شما به صورت منظم به یک رستوران می روید می دانید که چه غذایی سفارش می دهید. اما غالبا این طور است که شما می خواهید منو را برای شما بیاورند تا غذا را انتخاب کنید.

دو نوع بروکر در بازار فارکس وجود دارد

• بروکر با میز معامله (DD)
• بروکر بدون میز معامله (NDD)

به بروکرهای نوع اول که با میز معامله هستند مارکت میکر گفته می شود

بروکرهایی که بدون میز معامله هستند به زیرگروه های زیر تقسیم می شوند:

بروکرهای با میز معامله چه بروکرهایی هستند؟

به بروکرهای فارکسی که با میزمعامله اداره می شوند و از طریق اسپرد و فراهم کردن پول نقد برای مشتریان درآمدزایی می کنند مارکت میکر گفته می شود. به کرات در آموزش فارکس های اساتید مختلف دیده شده که بهترین بروکر بازار یا معتبرین بروکرهای بازار زیر سوال می روند چون مارکت میکر هستند. در این مقاله سعی دارم که به شما بگویم که بروکر فارکس می تواند مارکت میکر بوده ولی مناسب استراتژی فارکس شما باشد. بیشتر بروکرهای فعال در بازار ایران که شامل لایت فارکس، هات فارکس و فارکس تایم که از بازار ایران خارج شده می شوند تلفیقی از این دو نوع بروکر هستند.وقتی وارد بروکر می شوید حتما با مدیر حساب خود در تماس شوید و سوال های کلیدی مثل اینکه تامین کنندگان پول نقد شما چه کسانی هستند، از چه طریق متوجه شویم که شما به بازار وصل هستید را از آن ها بپرسید. اگر این بروکرها جواب تخصصی به شما ندادند و حرف از سابقه بروکر زدند، قانع نشوید و سوال های دیگری در مورد اسپرد بروکر و بانک های طرف قراردادشان بپرسید. هیچوقت نگذارید که با شما بازی کنند. سوالات را دقیق بپرسید و جواب دقیق بگیرید.انتخاب بروکر مناسب خیلی در مسیر پیشرفت شما تاثیر می گذارد.در ابتدای کار شما با اصلاحات تخصصی و اتفاقات معمول بازار آشنا نیستید و اگر بروکر اشتباهی هم انتخاب کنید ممکن است مقدار زیادی ضرر کرده و از بازار که می توانست برای شما سود آور باشد دلزده شوید.

می توان گفت که این بروکرها برای مشتریان خود یک بازار می سازند و بعضی اوقات خلاف جهت معامله گران معامله می کنند. شاید شما فکر کنید که کار آن ها بر خلاف منافع شماست اما در واقع این طور نیست.

مارکت میکرها فقط قیمت هایی را برای خرید و فروش ارائه می کنند و از همین طریق شرایط باز شدن معامله خرید و فروش را برای کاربران خود فراهم می کنند. آن ها نسبت به تصمیم های معامله گران بی تفاوت هستند.

از آن جایی که مارکت میکرها قیمت های باز و بسته شدن معاملات کاربران را کنترل می کنند بسیار برای آن ها راحت می شود که از اسپرد ثابت برای حساب های خود استفاده کنند (شما در آینده متوجه می شوید که چرا برای آن ها بهتر است).

کاربران بروکرهای مارکت میکر کمتر از بقیه کاربران می توانند نرخ بانکی را برای خرید و فروش کالاها در بروکر خود مشاهده کنند. رقابت به حدی بین این بروکرها زیاد است که قیمت ها بسیار نزدیک به قیمت بانک می شود اگر چه با قیمت بانک ها یکسان نیست نیست.

معامله در بروکر هایی که با مکانیزم دیلینگ دسک کار می کنند به شرح زیر است:

تصور کنید که شما یک معامله 1 لات استانداردی در بروکری که از مکانیزم میز معامله استفاده می کند باز کردید.

برای برآورده کردن خواسته شما، بروکر سعی می کند یک سفارش فروش با همین حجم، روی کالای مشابه را در مقابل معامله شما قرار دهد و در صورت عدم وجود این درخواست، از پول نقد تامین کنندگان پول نقد استفاده کند. تامین کنندگان پول نقد موسساتی با نقدینگی بالا هستند که حاضرند دارایی های افراد را به راحتی بخرند و یا آن را بفروشند.

با انجام این کار ریسک برای این بروکرها بسیار پایین می آید. آن ها اسپرد معامله را برای خود محفوظ می دارند و نیازی نیست مخالف شما معامله کنند.

هر چند، زمانی که هیچ معامله ای وجود ندارد که در مقابل معامله شما قرار بگیرد، آن ها باید مخالف معامله شما معامله کنند.استراتژی فارکس معامله گرانی که به صورت اسکلپ کار نمی کنند در این بروکرها خوب جواب می دهد و نیازی به نگرانی وجود ندارد.

در نظر داشته باشید که مدیریت ریسک در کارگزاری های مختلف باهم فرق می کند، بنابراین این نیاز وجود دارد که شرایط ریسک پذیری را با بروکر خود چک کنید.

ماهیت بروکرهای بدون میز معامله به چه صورت است؟

همانطور که از اسم این بروکرها بر می آید، آن ها بدون میز معامله کار می کنند و سفارش و معامله های مشتریان به سوی میز معامله روانه نمی شود.

این بدان معناست که آن ها در خلاف جهت مشتریان معامله نمی کنند و فقط دو سمت معامله را به هم وصل می کنند.

این بروکرها مانند پل رفتار می کنند. آن ها ساختاری را می سازند که معامله گران خرد را به بانک ها و موسسات مالی وصل کنند.

بروکرها STP می توانند کمیسیون کم یا زیادی را به عنوان هزینه برای معاملات به کاربران خود تحمیل کنند. آن ها همچنین می توانند کمی اسپرد را بیشتر کرده تا درآمد خود را بالا ببرند.این بروکرها می توانند به صورت STP یا STP+ECN باشند.

بررسی و راهنمای کامل انتخاب بروکر فارکس

هر آن چیزی که برای انتخاب بروکرهای فارکس باید بدانید!

شما قبل از ثبت نام در هر بروکری، باید مواردی مثل انواع واریز و برداشت، مقدار کمیسیون و اسپرد، رگولاتوری، انواع حساب‌های ارائه شده توسط بروکر، پشتیبانی و … را مورد بررسی قرار دهید تا بتوانید مناسب‌ترین بروکر فارکسی را که با شرایط مد نظر شما همگام است انتخاب کنید. پس در ادامه به این موارد می‌پردازیم تا در نهایت انتخاب بروکر مناسب برای شما سهل و آسان شود.

همانطور که در بازار سرمایه ایران (بورس اوراق بهادار) تعداد کارگزاری‌های زیادی برای ارئه خدمات وجود دارند و ما هم در مقاله‌ای مفصل به بررسی آنها پرداختیم، در بازارهای مالی جهانی و بین المللی نیز بروکرهای متعددی برای ارائه خدمات به سرمایه‌گذاران فعالیت می‌کنند. پس همانطور که در بورس اوراق بهادار ایران توضیح دادیم که “چگونه یک کارگزاری خوب انتخاب کنیم؟!” در این مطلب هم توضیح خواهیم بروکر STP چگونه کار می‌کند؟ داد که چگونه یک بروکر فارکس را با توجه به شرایط خود انتخاب کنید تا بتوانید با خیالی آسوده‌تر به سرمایه‌گذاری در این بازار پهناور جهانی بپردازید.

سرمایه‌گذاران و تریدرهای بازارهای مالی با توجه به شرایطی مثل کشور محل سکونت، نوع استراتژی معاملاتی، دیدگاه زمانی(بلند مدت یا کوتاه مدت) و … ممکن است خدمات و ابزارهای متفاوتی از بروکر خود توقع داشته باشند که در زمان انتخاب بروکر باید با توجه به شرایط خود، مقایسه بروکرها را انجام دهند. اما به طور کلی، فارغ از برخی موارد که ممکن است برای یک تریدر شرایط ویژه‌ای به حساب آید، برخی از خدماتِ مشخص و کلی وجود دارند که شما با هر میزان از تبحر در ترید و یا محل سکونت و یا نوع استراتژی به آن نیاز دارید. پس در خدمات و ابزارهای مشترکی که بین کارگزارها وجود دارد، بروکری بهتر خواهد بود که تعداد بیشتری از خدمات و ابزارهای مالی را با کیفیتی مناسب به شما ارائه دهد. پس بهتر است با این ابزارها و خدمات آشنا شویم تا بتوانیم انتخاب بهتری داشته باشیم.

انواع بروکر فارکس

همانطور که می‌دانید بروکر (کارگزار) نهاد واسطی است که در هر بازاری ارتباط بین خریدار و فروشنده را برقرار می‌کند. در بازار فارکس نیز بروکرها به عنوان یک نهاد مالی غیربانکی نقش نهاد واسط را دارند و در واقع دستور خریداران و فروشندگان را اجرا کرده و خریدار و فروشنده را به هم وصل می‌کنند و در این میان با کارمزدی که از طرفین می‌گیرند توجیه ارائه خدمات را برای خود دارند و از این طریق به سود می‌رسند.

کارمزد بروکرهای فارکس معمولا به صورت کمیسیون و اسپرد و سوآپ از تریدرها گرفته می‌شود.
کمیسیون (Commission): کارمزد و مبلغی که کارگزار بابت ارائه خدمات روی هر معامله دریافت می‌کند.
اسپرد (Spread) : اختلاف بین دو نرخ بازار یعنی قیمت درخواستی(ask) و پیشنهادی(bid)
سوآپ (Swap) : بهره شبانه
پس : کارمزد بروکرهای فارکس = کمیسیون + اسپرد + سوآپ

با توجه به نوع حسابی که شما انتخاب می‌کنید و خدماتی که بروکر ارائه می‌کند ممکن است کارمزد فقط شامل کمیسیون باشد و یا فقط شامل اسپرد باشد و یا ترکیبی از سه مورد بالا باشد. البته تجربه نشان می‌دهد نوع کارمزد تأثیر چندانی برای تریدهای سودآور ندارد. (البته از آنجایی که قانون خاصی برای تعیین نرخ کارمزد در فارکس وجود ندارد، اگر بروکری خارج از حد عرف اقدام به دریافت کارمزد کند مشتریان خود را از دست خواهد داد و شما نیز به عنوان یک تریدر در انتخاب بروکر بحث کارمزد را به عنوان یکی از فاکتورها، ملاک قرار خواهید داد. پس بحث کارمزد یک عامل رقابتی بین بروکرها می‌باشد)

با توجه به نوع فعالیت بروکر، ممکن است حساب‌های معاملاتی مختلفی در اختیار مشتریان قرار گیرد که شما بر اساس شرایط خود حق انتخاب این حساب‌ها را دارید.
به طور کلی بروکرها ممکن است به شکل رگوله و یا فقط دارای مجوز ثبت باشند که بر همین اساس حساب‌ها متفاوتی را ارائه می‌دهند. نوع حساب‌های ارائه شده معمولا به صورت استاندارد یا ECN هستند که در ادامه با آنها آشنا می‌شوید.

برخی از بروکرها نیز ممکن است به شکل شعبه‌ای کوچکتر از یک بروکر معتبر و بزرگ باشند که بر اساس مشتریانی خاص در کشورهای خاص خدمات خود را ارائه می‌دهند. به عنوان مثال سوآپ (یا همان بهره شبانه در کشورهای اسلامی حرام است و از این‌رو بروکر با تأسیس یک شعبه با شرایطی ویژه به مسلمانان آن کشور با حذف سوآپ خدمات خود را ارائه می‌دهد)

خوب حالا ببینیم شما بر اساس انواع حساب قرار است چه نوع بروکری را انتخاب کنید. به طور کلی می‌توان بروکرهای فارکس را به دو دسته تقسیم کرد:

۱. بروکرهای با میز معامله (Dealing Desk = DD) یا مارکت میکر (Market Maker)

۱. بروکر با میز معامله (Dealing Desk = DD) (یا بهتر است بگوییم بروکرهای مارکت میکر Market Maker)، بروکرهایی هستند که در واقع بازار اصلی را شبیه سازی می‌کنند و فقط مشتریان خود را به همدیگر وصل کرده تا داد و ستد کنند و در سایر مواقع که تعداد طرفین (خریدار و فروشنده) با هم برابر نیست طبق سازوکارهایی خود به عنوان طرف دیگر معامله قرار می‌گیرند. از این‌رو هم از طریق دریافت کارمزد بین طرفین سود می‌کنند و هم از ضرر شما نفع می‌برند. (و البته ممکن است از سود شما متضرر شوند اما در زمان‌هایی که طرف دیگر معامله قرار می‌گیرند به دلیل اینکه افراد کمتری در این بازار سود می‌کنند سود آنها بیشتر از ضرری است که می‌کنند).
در واقع مشتری‌های بروکرهای مارکت میکر نرخ‌های اصلی و معاملات حقیقی بازار بین بانکی را مشاهده نمی‌کنند و این موضوع ممکن است کمی ترسناک باشد ولی با این حال به دلیل رقابت میان بروکرها، نرخ‌های ارائه شده توسط کارگزاران مارکت میکر، بسیار نزدیک به نرخ اصلی بین بانکی می‌باشد و یا در بعضی مواقع برابر با نرخ‌های اصلی است.

۲. بروکرهای بدون میز معامله (No Dealing Desk = NDD)

۲. بروکر بدون میز معامله (No Dealing Desk = NDD) بروکرهایی هستند که در واقع به معاملات و نرخ‌های بین بانکی متصل می‌شوند و خودشان در طرف معامله شما قرار نمی‌گیرند. البته همین بروکرها نیز به دو حالت می‌توانند کار کنند. ۱. کارگزاران (Electronic Communication Network) ECN که سفارش‌ها را فقط به بازار بین بانکی هدایت و متصل می‌کنند و ۲.کارگزاران (Straight Through Processing) STP که می‌توانند سفارشات را به هر یک از ارائه دهندگان نقدینگی خود مانند بانک‌ها یا صرافی‌های بین بانکی یا شرکت‌های هج‌فاند هدایت و متصل کنند. چون در حالت ECN اسپردها بسیار فشرده است معمولا بروکر در این نوع از معاملات کمیسیون دریافت می‌کند، در حالی که کارگزاران STP می‌توانند کمیسیون دریافت نکنند و فقط از اسپردها سود ببرند. (در بروکرهای مختلف ترکیب تمام این حالت‌ها ممکن است وجود داشته باشد)
بروکرهای ای سی ان (ECN) به مشتریان خود اجازه می‌دهد تا در کنار موسسات بزرگ و بانک‌ها اقدام به معامله کنند اما در بازار خرد فارکس (Retail Forex) نمی‌توان به راحتی قبول کرد که یک بروکر واقعا ECN باشد. (مخصوصا بروکرهایی که به جوامع محدودتر مثلا فقط به ایرانیان خدمات می‌دهند). پس بهتر است بدانید که معمولا بروکرها روی حساب‌های خود نام ECN را می‌گذارند ولی در واقعیت مارکت میکر هستند و یا در حالت خیلی بهتر در بعضی موارد اگر ببینند مشتری‌های بزرگشان سودآور هستند سفارشات آن‌ها را به یک تأمین‌کننده نقدینگی (Liquidity Provider) متصل می‌کنند و در واقع نقش یک بروکر STP را بازی می‌کنند.

پس بروکر Dealing Desk = DD بهتر است یا No Dealing Desk = NDD ؟!؟!؟!؟

درست است که شاید بهتر باشد شما حسابی داشته باشید که در واقع NDD باشد و البته از نوع ECN ولی با این حال مهم این است که شما سودآور باشید. چون در این صورت چه در بروکر مارکت میکر کار کنید چه در بروکری که به نرخ‌های اصلی بین بانکی متصل است شما سود خود را دریافت خواهید کرد. در بالا هم اشاره شد که عملا خیلی از بروکرها که روی حساب‌های خود نام ECN قرار می‌دهند عملا مارکت میکر هستند. شاید انتخاب بروکر بر این اساس زمانی مهم باشد که مثلا فرد هم سودآور باشد و هم مبلغ بسیار بالایی برای ترید داشته باشد (مثلا یک یا ده میلیون دلار) و ترس این را داشته باشد که اگر طرف معامله او کارگزار باشد(بروکر مارکت میکر) در نهایت بروکر از پس پرداخت سود او بر نیاید. قطعا کسی که به این اعداد و ارقام رسیده باشد راه‌هایی وجود دارد تا بروکرهای بین‌المللی مثل IG ، Saxo bank ، CMC Markets ، TD Ameritrade ، Forex.com ، XTB ، City Index ، Swissquote ، Interactive و … را برای معاملات خود انتخاب کند. (این بروکرها در حال حاضر به ایرانیان خدمات نمی‌دهند)

از طرفی برخی بروکرها بر اساس میزان سرمایه شما خدمات خود را ارائه می‌دهند. مثلا می‌گویند بروکر STP چگونه کار می‌کند؟ برای افتتاح حساب ECN باید حداقل فلان مقدار را شارژ کنید و اگر کمتر از آن مقدار را داشته باشید به شما حساب‌های دیگری (که در واقع خودشان طرف دیگر آن معامله هستند:مارکت میکر) می‌دهند.

در کل با توجه به تفاوت‌هایی که در بالا اشاره شد شما بهتر است بر اساس شرایط خود بروکر مورد نظر خود را انتخاب کنید. اما باز هم تاکید می‌کنم تجربه نشان می‌دهد اگر بروکر مناسبی را انتخاب کنید که در حال رقابت با سایر بروکرهاست و سعی دارد خدمات بهتری ارائه دهد برای شما مقدار کارمزد (که متشکل از کمیسیون، اسپرد و سوآپ) است نباید تفاوت چندانی داشته باشد و مهم این است که شما استراتژی معاملاتی سودآوری داشته باشید. حتی بعضا دیده شده بروکری کارمزد بسیار کمی در نظر گرفته است تا مشتریان را به سمت خود جلب کند ولی در زمان‌های خاص از مشتریان خود سواستفاده کرده است. پس ملاک اصلی شما صرفا نباید کارمزد کمتر باشد.

تا اینجا سعی شد یک توضیح و دسته بندی کلی در مورد بروکر به شما ارائه شود تا بعد از این بپردازیم به مواردی که می‌تواند برای ما ایرانیان در انتخاب بروکر مهم باشد. پس مشخص کردن بروکر بر اساس دسته‌بندی که در بالا ذکر شد می‌تواند ملاکی برای انتخاب شما باشد اما موارد مهم‌تر دیگری وجود دارند که در ادامه به آن می‌پردازیم.

با توجه به شرایط ایران، بسیاری از بروکرهای معتبر جهانی که در بالا نام برخی از آن‌ها اشاره شد به ایرانیان خدمات و حساب معاملاتی ارائه نمی‌دهند. همین امر باعث می‌شود تا در ابتدا به دنبال بروکرهایی باشیم که به ایرانیان سرویس می‌دهند و پس از آن در بین این بروکرهایی که به ایرانیان خدمات می‌دهند به دنبال بروکرهای مطمئنی باشیم که نیازهای ما را برطرف کنند. نیازهایی مانند: روش‌های جابجایی پول، سرعت نقل و انتقالات، داشتن پشتیبان به زبان فارسی، امنیت بالا و …

پس توجه به فاکتورهای زیر در انتخاب بهترین بروکر فارکس برای ایرانیان بسیار حائز اهمیت خواهد بود:

اعتبار بروکر بر اساس رگولاتوری

از آنجایی که بروکر قرار است بین ما و فرد دیگری که در آن طرف معامله قرار دارد به عنوان واسط عمل کند پس می‌توان آن را به نوعی شریک تجاری دانست و انتظار می‌رود اجرای دستورات معاملاتی ما به دقیق‌ترین شکل ممکن توسط این شریک و بنگاه معاملاتی انجام شود. پس لازم است این شریک تجاری از سوی مراجعی که مسئولیت نظارت و رسیدگی به فرآیندهای مالی را دارند مورد اعتبار سنجی قرار گیرد. همانطور که در ایران کارگزاری‌های بازار سرمایه و سهام زیر نظر سازمان بورس و اوراق بهادار فعالیت می‌کنند، لازم است بروکرهای خارجی و بین‌المللی نیز زیر نظر سازمان‌های معتبر مالی فعالیت کنند. پس معیار و فاکتوری تحت عنوان رگولاتوری (Regulatory) یا تاییدیه سازمانی مطرح می‌شود که برای مورد تایید بودن بروکر‌ها می‌توان از آن برای صحت فعالیت کارگزار استفاده کرد.
اولین قدم برای شروع فعالیت در بازار فارکس (بعد از مشاهده آموزش‌های ابتدایی و آمادگی لازم برای حضور در این بازار)، افتتاح حساب و سرمایه گذاری در بروکری است که شما انتخاب می‌کنید. لذا باید قبل از فکر کردن به کسب سود در ابتدا به فکر حفاظت از اصل سرمایه خود باشید. پس انتخاب بروکر رگوله شده برای حفظ اصل سرمایه می‌تواند مهم باشد.

در ادامه به بررسی برخی از این رگولاتورها خواهیم پرداخت:

در واقع رگولاتورها (Regulators) سازمان و نهادهای بازرسی هستند که مسئولیت رسیدگی و نظارت بر فرآیندهای مالی انجام شده در بروکرها را برعهده دارند که معمولا فرآیند بررسی و بازرسی این نهادها به صورت گردشی و دوره‌ای انجام می‌شود و سپس اگر بروکر به دستورالعمل‌ها و ضوابط مربوطه از سوی سازمان رگولاتور پایبند بوده باشد می‌تواند تاییدیه سازمانی را از نهاد مربوطه دریافت کند. از این‌رو بروکرهایی که موفق به اخذ مهر تاییدیه سازمانی از سوی شرکت رگولاتوری می‌شوند را اصطلاحا رگوله شده (Regulated) می‌نامند.

نکته مهمی که در این‌جا مطرح می‌شود این است که نهادها و سازمان‌های رگولاتوری تماما یکسان نبوده و از لحاظ قوانین، حوزه فعالیت و میزان اعتبار با یکدیگر تفاوت دارند. ممکن است برخی از این رگولاتورها قوانین سخت‌تری نسبت به سازمان‌های دیگر داشته باشند و یا برخی از این نهادها در کشورهای خاصی مورد استفاده قرار گیرند و جهان‌شمول نباشند و یا برعکس ممکن است برخی در چهارچوب قوانین بین‌الملل کار خود را دنبال کنند. اگر در مورد FATF در اخبار چیزی شنیده باشید متوجه می‌شوید که این سازمان‌ها قرار است چه کاری انجام دهند. (FATF یک نهاد سیاست‌گذاری بین دولتی است که هدف آن ایجاد استانداردهای بین المللی و توسعه و ارتقای سیاست‌هایی در سطح ملی و بین المللی برای مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم است)
در سراسر دنیا سازمان‌های نظارتی زیادی وجود دارند که از لحاظ قدرت اعتبارنامه و شرایط پذیرش، ویژگی‌های متفاوتی دارند. بنابراین باید متوجه شوید که نهادهای رگولاتوری که دارای نظارت بیشتر و قوانین سخت گیرانه تری نسبت به سازمان‌های مشابه دارند، میزان اعتبار بالاتری خواهند داشت. به عنوان مثال، بروکری که قصد داشته باشد تحت نظارت BVI قرار گیرد، باید حداقل ۵۰۰ هزار دلار سرمایه اولیه در حساب بانکی خود داشته باشد و این حساب را به این سازمان معرفی کند. در مقابل ممکن است یک سازمان نظارتی دیگر با حداقل ۳۰ هزار دلار اعتبارنامه خود را صادر کند.

پس توجه به این نکته که بروکر از چه نهادی موفق به اخذ تاییدیه شده است بسیار مهم خواهد بود. هر چه کیفیت و استاندارد سازمان رگولاتور بیشتر باشد، بروکر مورد تایید این نهاد نیز کیفیت و استاندارد بالاتری خواهد داشت. پس بروکرها به منظور ایجاد اعتماد و اطمینان بخشی به مشتریان سعی می‌کنند از سوی سازمان‌های رگولاتوری معتبر، تاییدیه‌های خود را دریافت کنند تا سرمایه‌گذاران بیشتری را جذب کنند.

رگولاتوری‌هایی که میزان اعتبار آن‌ها دو یا سه ستاره هستند به اصطلاح رگولاتوری‌های آفشور هستند. این رگولاتوری‌ها معمولا در مناطق آزاد اقتصادی تأسیس می‌شوند. چون در این مناطق معمولا معاف از مالیات هستند و یا اگر مالیاتی هم وجود داشته باشد از بخشودگی‌های زیادی برخوردار هستند و در واقع در قوانین مالی و اقتصادی سخت‌گیری زیادی به خرج نمی‌دهند. (مثل مناطق آزاد کشور خودمون : کیش، قشم، چابهار، انزلی، ارس، اروند و ماکو و …) پس توجه داشته باشید که این رگولاتوری‌ها به علت نظارت کمتر بر عملکرد موسسات مالی و شرکت‌های سرمایه‌گذاری و بروکرها، اعتبار کمتری نسبت به رگولاتوری‌های اروپایی و امریکایی و رگولاتوری‌های معتبر بین‌المللی دارند. البته به این معنی نیست که این رگوله‌ها هیچ اهمیتی ندارند زیرا بسیاری از بروکرهایی که قصد دارند به کشورهای تحریمی مثل ایران خدمات دهند مجبور هستند از رگولاتوری‌های آفشور استفاده کنند.

پس باید توجه داشته باشید که عدم وجود رگولاتوری با کیفیت و درجه یک برای یک بروکر لزوما به معنای بی‌اعتبار بودن آن نیست. چه بسا زمانی که صحبت از انتخاب بروکر فارکس برای ایرانی‌ها می‌شه اکثر بروکرها رگوله‌های معتبر جهانی را ندارند و آن هم به دلیل قوانین سخت‌گیرانه رگولاتوری‌های درجه‌ یک و تحریم‌هایی است که علیه ایران وجود دارد.

البته می‌توان به این نکته توجه کرد که برخی از بروکرهای معتبر بین‌المللی با داشتن یک بروکر زیرمجموعه و در واقع با شعبه‌های آفشور خود به ایرانیان خدمات می‌دهند و به نوعی محدودیت‌های رگولاتوری اصلی را دور می‌زنند. بنابراین، درمواردی ممکن است یک بروکر رگولاتوری درجه‌ یک مثل FCA یا SEC را نداشته باشد ولی به دلیل سابقه خوب و خدمات حرفه‌ای و یا زیرمجموعه یک بروکر معتبر بودن، از اعتبار کافی بین سرمایه‌گذاران برخوردار باشد.

بروکر STP چگونه کار می‌کند؟

بروکرهای فارکس انواع متفاوتی دارند.انتخاب بروکر مناسب یکی از ارکان موفقیت در آموزش فارکس است برای اینکه بروکر (کارگزاری) مناسبی انتخاب کنید، باید ابتدا در مورد انواع بروکرها و تفاوت‌های آن‌ها اطلاعات لازم را داشته باشید. انتخاب یک بروکر می‌تواند روی سود و ضررها و حتی سبک معاملات شما تأثیرگذار باشد. بطور کلی بروکرها به دو دسته تقسیم می‌شوند: Dealing Desk (DD) و Non Dealing Desk (NDD).

Dealing Desk

معمولا به این نوع از بروکرها، بازارگردان یا بازارساز (Market Maker) می‌گویند. اگر در یک بروکر Dealing Desk (DD) معامله‌ای انجام دهید، معمولا بطور مستقیم طرف مقابل شما قرار می‌گیرند و جهت مقابل معامله شما را به عهده می‌گیرند. اما چگونه؟

فرض کنید در یک بروکر DD، روی جفت‌ارز EUR/USD با حجم ۱۰۰ هزار واحد وارد یک معامله خرید بروکر STP چگونه کار می‌کند؟ شده‌اید. بروکر ابتدا سعی می‌کند یک سفارش یکسان در جهت مخالف معامله شما از طرف یکی دیگر از مشتریان خود پیدا کند. آن‌ها با این کار ریسک کار خود را به حداقل می‌رسانند، چرا که در این صورت خودشان طرف مقابل معامله شما قرار نمی‌گیرند و سود خود را از طریق اسپرد (اختلاف قیمت‌های خرید و فروش) دریافت می‌کنند.

اما اگر هیچ معامله‌ یکسانی در جهت مخالف معامله شما وجود نداشته باشد، بروکر بایستی خودش طرف دیگر معامله را به عهده بگیرد. در این صورت، به هر میزان که شما سود کنید، بروکر ضرر می‌کند و بالعکس. یعنی اگر مشتری معامله موفقی انجام دهد و سود کند، بروکر باید از جیب خودش سود مشتری را پرداخت کند.

ریسک کار بروکرها اینجاست که اگر مشتریان زیادی معاملات موفق داشته باشند و سود کنند، بروکر ورشکسته می‌شود و لذا قادر نخواهد بود سود مشتریان را پرداخت کند. البته این مورد به ندرت اتفاق می‌افتد، ولی توجه داشته باشید که هر بروکری، سیاست‌های مدیریت ریسک مختص به خود را دارد.

من توصیه می‌کنم با این نوع از بروکرها کار نکنید. اما اگر به هر دلیلی مجبور هستید که با این نوع از بروکرها کار کنید، بروکری را انتخاب کنید که قانونی و ثبت شده باشد و از شهرت و اعتبار خوبی برخوردار باشد.

Non Dealing Desk

همانطور که از نام این دسته از بروکرها پیداست، آن‌ها طرف مقابل معامله شما را به عهده نمی‌گیرند. آن‌ها فقط مشتری‌ها را با تأمین کنندگان‌نقدینگی (Liquidity provider) ارتباط می‌دهند که شامل مؤسسات مالی مانند بانک‌ها، صندوق‌های سرمایه‌گذاری، صندوق‌های پوشش ریسک (Hedge funds) و غیره می‌شود.

بروکرهای NDD نرخ‌های بین‌بانکی را ارائه می‌دهند و برای سود خودشان، یا کمی به اسپرد اضافه می‌کنند و یا اینکه برای هر معامله‌ای که انجام می‌دهید، کمیسیون کمی از شما دریافت می‌کنند.

بروکرهای NDD می‌توانند دو نوع باشند: STP یا STP+ECN

بروکر STP

بروکرهای فارکسی که سیستم STP (Straight Through Processing) دارند، سفارشات مشتریان را مستقیماً به تأمین‌کنندگان نقدینگی (Liquidity provider) وصل می‌کنند که به بازار بین‌بانکی دسترسی دارند. معمولا بروکرهایی که هم NDD و هم STP هستند، تأمین‌کنندگان نقدینگی زیادی دارند که هر کدام از آن‌ها نرخ‌های خرید و فروش (Bid و Ask) خودشان را دارند

بروکر STP+ECN

بعضی از بروکرهای STP سفارشات شما بروکر STP چگونه کار می‌کند؟ را با سفارشات سایر مشتریان در یک شبکه ارتباطی الکترونیک (Electronic Communication Network) در مقابل یکدیگر قرار می‌دهند. یک بروکر ECN واقعی به شما امکان می‌دهد به بازار بین‌بانکی دسترسی داشته باشید و بتوانید قیمت‌های واقعی طرف‌های مقابل که در جهت مقابل معامله شما قرار دارند را مشاهده کنید. طرف‌های مقابل شما ممکن است بانک‌ها، مؤسسات مالی و یا حتی سایر بروکرها باشند. بنابراین معاملات شما با معاملات افراد یا نهادهای دیگر و با شفافیت کامل در ارتباط هستند. در این صورت شما می توانید با خیالی آسوده بر اساس حجم معاملات خود، وارد مارکت شده و سود یا زیان کنید. اطلاع از حجم صحیح معاملات می تواند عاملی مهم در موفقیت شما باشد.اماچرا حجم معاملات در فارکس مهم است و منظور از حجم صحیح چیست؟برای دریافت پاسخ این سوالات مقاله”چرا حجم معاملات در بازار فارکس اهمیت دارد؟” را مطالعه کنید.

چند نوع بروکر در فارکس داریم و ویژگی های هر کدام چیست؟

به طور کلی، دو گزینه اصلی برای کارگزاری ها وجود دارد که به چندین زیر مجموعه تقسیم می شوند

نوع اول هیچ زیر مجموعه ای ندارد، اما تنها چیزی که باید دانست این است که DD ها اغلب به عنوان بازارگردان (market makers ) شناخته می شوند. دلیل آن نحوه مدیریت کسب و کارشان است. توضیحات بیشتر در قسمت بعدی مقاله ارائه خواهد شد.

حالت دوم، یعنی کارگزاری های NDD دو زیرمجموعه دارد که شامل:

• مستقیما از طریق پردازش، که به عنوان STP نامیده می شوند.

• شبکه های ارتباطی الکترونیکی که ECN نیز نامیده می شوند.

در ادامه به طور خلاصه هر مورد را توضیح خواهیم داد.

مطلب مرتبط:

♠ چرا برای تجارت در بازارهای مالی به بروکر نیاز داریم؟

♠ آشنایی با الگوهای رایج نمودارهای فارکس

◊ کارگزار Dealing Desk چه نوع کارگزاری است و چگونه کار می کند؟

درآمد کارگزاران DD معمولا از زیان معامله‌گران، اسپردها و چندین گزینه دیگر به دست می‌آید. مردم همچنین آنها را “بازارگردان” یا Market Makers می نامند. زیرا این شرکت ها معمولا قیمت های بازار را کنترل می کنند. در این نوع کارگزاری ها می‌توانید هر طور که بخواهید معامله کنید، اما این تأثیری بر درآمد کارگزار ندارد.

در مورد اسپردها، تقریبا همیشه متغیر هستند. اسپردها همیشه توسط شرکت ها برای تطبیق قیمت ها و کسب سود استفاده می شود. بنابراین، یافتن یک کارگزار DD با اسپرد ثابت برای شما تقریبا غیرممکن است. خوب بودن یا نبودن آن فقط به شما و ایده های تجاری تان بستگی دارد.

نکته دیگری که باید از آن آگاه باشید این است که قیمت های ارائه شده توسط کارگزاران DD اغلب با قیمت های واقعی متفاوت است. با این حال، نگران نباشید؛ به دلیل رقابت مداوم برای هر مشتری، شرکت ها سعی می کنند مناسب ترین شرایط را برای همه فراهم کنند.

کارگزار DD با تثبیت قیمت پیشنهادی و درخواستی شما، طرف مقابل معاملات تان را از بین سایر معامله گرانی که همین درخواست را به صورت معکوس دارند، پیدا می کند. در صورتی که کارگزاری نتواند سفارش مناسبی در بین ارائه‌دهندگان خود پیدا کند، سفارش شما را به عهده خواهد گرفت.

این بدان معنی است که طرف مقابل معامله شما خواهد بود و ضرر شما به حداکثر سود برای شرکت تبدیل می شود.

درآمد کارگزاران DD معمولا از زیان معامله‌گران، اسپردها و چندین گزینه دیگر به دست می‌آید

برای روشن تر شدن موضوع به مثال زیر توجه کنید:

بیایید در نظر بگیریم که شما سفارش خرید یورو/دلار آمریکا برای 1 لات را با کارگزار فارکس Dealing Desk انجام داده اید.

برای تکمیل سفارش شما، کارگزارتان ابتدا سعی می کند یک سفارش فروش منطبق را از بین سایر مشتریان خود بیابد یا معامله شما را به liquidity providers خارجی خود در بازار بین بانکی (سایر موسسات مالی، بانک ها و غیره) منتقل کند.

با انجام این کار، ریسک خود را به حداقل می‌رساند. زیرا از اسپرد درآمد کسب می‌کند؛ بدون اینکه طرف مقابل معامله شما باشد. در صورتی که هیچ سفارش متقابلی وجود نداشته باشد، خود بروکر طرف مقابل معامله شما خواهد بود.

بیشتر بدانید:

♠ مهمترین آنالیزها در فارکس کدامند؟

♠ آیا با بودجه کم هم می توان در فارکس موفق بود؟

◊ نحوه عملکرد کارگزار NDD چگونه است؟

کارگزاران NDD برعکس گزینه قبلی هستند. آنها هرگز به عنوان طرف دوم یک تجارت نمی ایستند. تنها کاری که انجام می دهند این است که ترید شما را با شخص دیگری مرتبط می کنند. در نتیجه هر معامله گر دیگری می تواند با شما معامله کند.

بنابراین کارگزاران NDD سفارشات خرید و فروش را مستقیما به بازار فارکس ارسال می کنند.

به کارگزاران No Dealing Desk به عنوان پل ساز فکر کنید. آنها دو معامله مخالف را که توسط دو معامله گر در بازار قرار داده شده اند، مطابقت داده و پلی برای پیوستن بین آنها ایجاد می کنند.

چنین روشی برای رسیدگی به معاملات بر درآمد کارگزار تأثیر می گذارد. برای کسب حداقل مقداری سود، شرکت باید به ازای هر معامله کمیسیون های کوچکی دریافت کند یا اسپردهای بالاتری ارائه دهد.

کارگزاران NDD به دو گروه STP و ECN تقسیم می شوند. در زیر به هر دو نوع خواهیم پرداخت.

کارگزاران NDD سفارشات خرید و فروش را مستقیما به بازار فارکس ارسال می کنند.